Γιάννης Μίχας

Η ζωγραφική για μένα  είναι καταφύγιο για μια δημιουργία που , αλίμονο , περιορίζεται στον λίγο ελεύθερο χρόνο μιας ζωής που θα έπρεπε να ελευθερώνει τον χρόνο .

Έστω και έτσι , όμως , μπορώ να ξαναζώ την Ελλάδα και το γαλάζιο .

Είναι ο ορίζοντας που δημιουργεί μια ενότητα , αυτήν που με περικλείει , με τις αντιθέσεις και τις αρμονίες της, τους ανθρώπους, την ιστορία και τα όνειρά τους .

Με το ύφος και το φως της θάλασσας , τις προσδοκίες και τις νοσταλγίες της , τις μυρωδιές και τις γεύσεις της, τις ανταύγειες και τις σκιές της, ξαναγίνομαι ο εαυτός μου , ξαναβρίσκομαι με το περιβάλλον μου , ξαναφιλιώνω με τους αγώνες τις αγωνίες τις δικές μου και των κατοίκων της, της Ελλάδας και των νησιών της .

Είναι σίγουρο ότι αξίζουμε αυτό που η φύση μας χάρισε και ότι n ιστορία μας κληροδότησε μια περιοχή – σταυροδρόμι εκεί που πρέπει να ξανασυνδέσουμε την ανθρωπότητα με την οικουμενικότητα και τα μέτρα του Πολιτισμού μας του πνευματικού και υλικού.