Γιάννης Μίχας
Η ζωγραφική για μένα είναι καταφύγιο για μια δημιουργία που , αλίμονο , περιορίζεται στον λίγο ελεύθερο χρόνο μιας ζωής που θα έπρεπε να ελευθερώνει τον χρόνο .
Έστω και έτσι , όμως , μπορώ να ξαναζώ την Ελλάδα και το γαλάζιο .
Είναι ο ορίζοντας που δημιουργεί μια ενότητα , αυτήν που με περικλείει , με τις αντιθέσεις και τις αρμονίες της, τους ανθρώπους, την ιστορία και τα όνειρά τους .
Με το ύφος και το φως της θάλασσας , τις προσδοκίες και τις νοσταλγίες της , τις μυρωδιές και τις γεύσεις της, τις ανταύγειες και τις σκιές της, ξαναγίνομαι ο εαυτός μου , ξαναβρίσκομαι με το περιβάλλον μου , ξαναφιλιώνω με τους αγώνες τις αγωνίες τις δικές μου και των κατοίκων της, της Ελλάδας και των νησιών της .
Είναι σίγουρο ότι αξίζουμε αυτό που η φύση μας χάρισε και ότι n ιστορία μας κληροδότησε μια περιοχή – σταυροδρόμι εκεί που πρέπει να ξανασυνδέσουμε την ανθρωπότητα με την οικουμενικότητα και τα μέτρα του Πολιτισμού μας του πνευματικού και υλικού.
“ Aξιώθηκαν τα πλοία μου…
Για το ουρανόσκαλο να ταξιδεύουν…”
Εγκαίνια: Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020
« Είναι κάτι στιγμές, που δεν ξεχνάς, πινελιές ζωγραφιάς, την θάλασσα που γίνεται δρόμος και χάνεται…
«Πατέρα Ωκεανέ, έφτασα ως εδώ με την ευχή μιας Κυκλαδίτισσας μάνας. Αιγαίοι άνθρωποι, φτωχοί καπεταναίοι &…
«Με το τον χρωστήρα μου ταξιδεύω σε ανεπαίσθητους κόσμους, δημιουργώντας όνειρα, περπατώ σε δρόμους πάνω…
«Προσπαθώ να ταξιδέψω, αποτυπώνοντας μύριες μνήμες και προπαντός την μεγάλη μου αγάπη στα μονοπάτια της…
«Πρύμνες γυμνές, καμπύλες, έλικες του Τρίτωνα η ουρά χαράζει το νερό. Στα πόδια σου πέφτω ω πλοίο, την…