Γιάννης Μίχας

«Για πολλά χρόνια, τριγυρίζω στη θάλασσα, συντροφεύοντας τους ανθρώπους που καθημερινά αφιερώνουν την ζωή τους σ’ αυτήν.

Ώρες ατέλειωτες περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές τις ποτισμένες με την αρμύρα και τα χρώματα
των πολυταξιδεμένων καραβιών που λιμενεύουν και σαλπάρουν… Σαν τ’ αποδημητικά πουλιά…

Άνθρωποι μετακινούνται και επιστρέφουν σημαδεύοντας κάθε γωνιά των πλοίων, τις ταπεινές ψαρόβαρκες…Οι ελπίδες και το απόσταμα, διαβάζονται στα βράχια και στις γειτονιές, στις προκυμαίες, στις αυλές και στα καπετανόσπιτα…

Γνωρίζω πολύ καλά αυτόν τον μόχθο που κρύβεται στ’ αμπάρια, μαζί με την νοσταλγία του γυρισμού στα πάτρια εδάφη… Στα στεριανά…

Τα χρώματα όλα συναρίζοντας και αντλώντας, μορφές και σχήματα, της μνήμης τα τυπώματα, οδοιπορώ εκφραστικά στα μονοπάτια τα θαλασσινά…
Προσπαθώ να κοινωνήσω την ανείπωτη ομορφιά που συνήθως περνά απαρατήρητη.

Επιθυμώντας να διατυπώσω τις τόσες διαφορετικότητες και ποικιλίες που κρύβει η ίδια η ζωή.

Να δώσω τα ταξιδέματα προς τους ανθρώπους και τους τόπους, που είναι και θα παραμείνουν πηγές της έμπνευσής μου.

Μέσα από τις περιπλανήσεις μου αντιπαλεύω τη λήθη και το ξεθώριασμα της ψυχής και της εικόνας. Διατυπώνω με τα μάτια της καρδιάς μου όσα βλέπω και νοιώθω στις θάλασσες, στα ατλάζια, στις ώχρες και στο φως, στα λαμπυρίσματα της Ελλάδας…»